Εσύ που πλησίασες πρώτη φορά κάποιον και δεν τον φόβησες με τη στάση σου. Εσύ που κάθησες κοντά σε αυτόν τον άνθρωπο όταν φοβόταν και τον ηρέμησες. Εσύ που έδωσες τα χέρια και τους ώμους σου όταν σου ζητήθηκε για να ξεκουραστεί ο άνθρωπός σου. Εσύ που δεν σταμάτησες να χαμογελάς ακόμα και αν ο άνθρωπός σου ήταν μέσα στα νεύρα.
Εσύ που δεν έχασες ποτέ το κουράγιο σου πως όλα θα πάνε καλά. Εσύ που στάθηκες με διακριτικότητα στις πιο σημαντικές στιγμές του αγαπημένου σου. Εσύ που ήθελες κυρίως να προσφέρεις και στους δυό σας. Εσύ που αγαπάς και το δείχνεις με τις πράξεις σου. Εσύ που δεν λες πολλά, μα ότι εκτιμάς το αγκαλιάζεις.
Εσύ που επιμένεις μέχρι να βρεις την άκρη. Εσύ που στέκεσαι με υπομονή απέναντι σε ότι επιμένει. Εσύ που θέλησες να είσαι απλά ο εαυτός σου και το έκανες πράξη. Σίγουρα κάτι ξέφυγε, σίγουρα κάτι μένει, ωστόσο η ουσία είναι να είμαστε ευτυχισμένοι.
Τον άνθρωπο αυτόν αξίζει να τον σέβεσαι, αξίζει να τον αγκαλιάζεις με την ίδια θέρμη που το κάνει εκείνος για εσένα. Αξίζει να του κρατήσεις το χέρι και να τον ευχαριστήσεις. Όχι για να του ανταποδώσεις όσα σου δίνει, μα για να αφομοιώσεις πως οσα δέχτηκες σε εμπλούτισαν και σε μεταμόρφωσαν στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Να αγαπάς, να εκτιμάς και να μπορείς να το εκφράζεις. Να σε αγαπούν, να σε εκτιμούν και να στο δείχνουν. Ο αληθινά σημαντικός άνθρωπος της ζωής σου είναι εκείνος που μπορεί να είναι αληθινός μαζί σου. Εκείνος που του έδωσες το χώρο να ακουμπάει σαν χάδι την ψυχή σου.

Με αγάπη,
Mind and Soul for Greece